Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Η ζωή ενός σουπερήρωα

Η ζωή ενός σουπερήρωα δεν είναι τόσο εύκολη όσο νομίζετε.
Εγώ για παράδειγμα που είμαι σουπερήρωας, νέος κιόλας, δεν βγαίνω την ημέρα να σώσω ανθρώπους αλλά συνήθως τη νύχτα. Στο λυκόφως ή κάπου εκεί. Και δεν είναι εύκολο. Γιατί μερικές φορές δεν βλέπω. Θα αναρωτιέστε γιατί δεν βλέπω. Αλλά ξέρω γιατί αναρωτιέστε. Γιατί οι σουπερήρωες έχουν νυχτερινή όραση ή νυχτερινά γυαλιά. Αλλά εγώ δεν έχω τέτοια πράγματα. Ούτε λέιζερ ούτε τίποτα. Πολεμάω με αιχμηρές πέτρες ή μυτερές που τις μαζεύω και τις κάνω για νύχια μου. Επίσης έχω φτερά! Αλλά δεν μπορώ να πετάξω κανονικά. Συνήθως πετάω λίγο ή τα φτερά μου δουλεύουν σαν αλεξίπτωτο. Εχω όμως πάρα πολλές στολές. Μία από αυτές είναι η πιο χρήσιμη. Γιατί οι εχθροί δεν μπορούν να με δουν στο σκοτάδι επειδή είναι μαύρη και αυτή και καμουφλάρομαι. Επίσης αυτή η στολή έχει και μάσκα με ένα πάνινο αλλά μυτερό ράμφος που δεν το χρησιμοποιώ.

Θα συνεχίσουμε μια άλλη φορά!

4 σχόλια:

  1. Πέτα ψηλά και μη φοβάσαι τίποτα!!!

    (Σε παρακαλώ να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες για την πιο χρήσιμη στολή σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τσαλεπετεινέ, το κακό με την στολή μου είναι ότι ενώ έχει κι αυτή φτερά, παιδεύομαι για να τα ανοίξω. Επίσης, το καλό είναι ότι όσο μεγαλώνω, μεγαλώνει κι αυτή. Κι έχει ένα λοφίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή